The name Speedy Grandma originates from an urban ghost legend. A Grandma riding a motorbike in Bangkok was cut in two pieces by a wire stretching across a small street. Legends say that if anyone rides too fast down that small street, they will see in the rear mirror the upper half Grandma’s body crawling after his vehicle… As an urban legend is spread out with ease , Speedy Grandma aims at engaging with the public through and with art. We intend to be a catalyst for a new generation of talented and ambitious artists. The name also reveals the character of the team, quirky and operating with speed.
Grandma left her bike behind, laying there in the ditch she has decided to run the rest of the way. Thus begins her marathon.
แกรนด์มาสละทิ้งมอเตอร์ไซค์คู่ใจ ทิ้งมันไว้ในคูน้ำข้างทางก่อนตัดสินใจวิ่งไปตลอดทาง
และแกรนด์มาราธอนของแกรนด์มาก็เริ่มขึ้น
Speedy Grandma is a collective and a physical space that seeks to crack the long-constructed walls of disciplines. Grandma realizes that while disciplines could mark boundaries, those rigid lines became walls that trap those “inside” and prevent many “others” from getting in. One became possessive of one’s own territory, and knowledge unfortunately became ornaments of labels, that limit possibilities and one’s own imagination. Long roaming in the art spaces, Grandma now seeks to reach others. The Grand Marathon is thus a gradual process of creating conditions for those from different sides of the walls to meet, exchange, imagine, and create.
สปีดี้แกรนด์มาเป็นกลุ่มคอลเลคทีฟและพื้นที่สเปซที่มุ่งกะเทาะกำแพงแบ่งกั้นแขนงวิชา แกรนด์มาตระหนักว่า ถึงแม้ว่าแขนงวิชาต่าง ๆ จะเป็นการบอกตำแหน่งพรมแดน แต่เส้นชายแดนที่แข็งทื่อก็สามารถกลายเป็นกำแพงที่ก่อให้เกิดการหวงแหนเขตแดน กักกัน “คนใน” ไม่ให้ออก กีดกัน “คนอื่น” ไม่ให้เข้าถึง และองค์ความรู้กลายเป็นป้ายชื่อประดับที่ไม่ทำให้เกิดการผลิบานทางความคิด กำแพงที่ว่าจำกัดทั้งจินตนาการและ ความเป็นไปได้หลากหลาย แกรนด์มาผู้ซึ่งล่องลอยในศาลศิลปะมานาน อยากแทรกซึมยื่นมือไปแตะ “ผู้อื่น” บ้าง แกรนด์มาราธอนจึงเป็นกระบวนการการสร้างเงื่อนไขเพื่อให้ผู้คนจาก “คนละฝั่ง” กำแพงได้พบปะ แลกเปลี่ยน จินตนาการ และสร้างสรรค์ไปด้วยกันอย่างค่อยเป็นค่อยไป
Every few years or so Grandma stumbles and crashes. She dies and dies again, haunting, yearning to/for touch. After some years, Grandma hit another speed bump. Albeit, she is already a spirit, and death is only part of her life. Time and time again, though, she wishes for connection and this is one of those times.
ทุก ๆ สองสามปีแกรนด์มาสะดุดบ้างล้มบ้างชนรถบ้างตามประสา แกตายแล้วตายอีก ตายแล้วตายเล่า ล่องลอยหลอกหลอนใฝ่หาสัมผัส ผ่านมาหลายปีแกรนด์มาขับรถสะดุดลูกระนาดอีกแล้ว อย่างนั้นก็เถอะยังไงแกก็เป็นวิญญาณอยู่แล้วความตายเป็นเพียงส่วนหนึ่งของชีวิต แต่ไม่ว่าจะตายไปแล้วกี่หนแกรนด์มาก็ยังโหยหาการติดต่อกับมนุษย์อื่นอยู่เรื่อยไป ครั้งนี้ก็เช่นกัน